เมื่อมนุษย์บนโลกเพิกเฉยต่อความเป็นมนุษย์ของผู้อื่น

นับตั้งแต่มีการเกิดการสื่อสารขึ้นมา

จากการใช้การโสตในการสื่อสาร

มนุษย์เป็นสัตว์สังคม

ต้องมีภาษาเป็นตัวการเชื่อมสัมพันธ์ของมนุษย์

ให้อยู่ร่วมกันในสังคมเดียวกัน

..

หลังจากสภาพสังคมเปลี่ยนไป การสื่อสารจึงมีการพัฒนาที่ทำให้คนได้มีการสื่อสารที่ทันสมัยขึ้น

การใช้ภาษาเป็นการแสดงตัวตนของเราออกมา

แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นตัวเราทั้งหมด .....

ดังนั้นไม่ได้หมายความว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นตัวเรา

แค่อยากจะบอกว่า เราจะปากหมา กวนตีน แต่เราก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ยังร้องไห้ได้

...

แต่ถูกเพิกเฉย และ ถูกกองความรู้สึกที่ส่งผ่านไว้ตรงนั้น ด้วยความอะไรสักอย่างที่ถูกเพิกเฉย

และเห็นเป็นเรื่องเล่นๆ ........

มนุษย์บนโลกก็เป็นแบบนี้แหละ ...ส่วนใหญ่นะ