ชีวิตที่พยายามจะเป็นคนอื่น

บางทีเคยตั้งข้อสงสัยกับคนที่เขาอยากจะเป็นคนอื่น
การสร้างเรื่องลวงบังตาขึ้นมา เพื่อให้คนในสังคมชื่นชมเขาในแบบที่เขาสร้างขึ้น
เมื่อเราย้อนมอง มันเหนื่อยนะ แต่เราไม่มีสิทธิที่จะไปบอกว่าเขาผิด
มันเป็นสิ่งที่เขาเลือกจะเป็น สิ่งที่สะท้อนออกมาคือ ความสุขในสิ่งที่เขามีมันไม่ยั่งยืน
เมื่อเขาไม่ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น

หลักนี้มันใกล้เคียงกับหลักของการใช้ชีวิต เมื่อคุณถูกกระแสข้างนอกทำให้คุณรู้สึกว่าคุณต้องตามมันไป

เพื่อการยอมรับ มันไม่ต่างอะไรกับการใช้ชีวิตในระบอบของทุนนิยม(Capialism) หรือความเป็นการพัฒนาแบบทันสมัย(Modernization) สิ่งพวกนี้มันเป็นสิ่งที่ชี้ความเป็นประชาธิปไตยว่าคุณมีสิทธิที่อยู่ได้  แต่..มีเงินเป็นตัวกำกับ  ตลาดมายังไง คุณก็ต้องตามมันไป มันยากเหมือนกันนะ ที่จะมีความสุขโดยที่ไม่ถูกกระแสพัดผ่านไป  ความเป็นประชาธิปไตยมันเป็นดาบสองคม เราควรอยู่ตรงกลางอย่างเข้าใจ

ยอมรับความเป็นตัวเอง แต่อย่าเพิกเฉยต่อกระแสสังคม มันไม่ได้ทำให้เรารวยขึ้น แต่สิ่งที่เราได้คือ

รวยขึ้นที่จิตใจ  เมื่อคุณรู้สึกพอ  ความสุขที่มาจากใจจึงสำคัญกว่าความสุขจากวัตถุ

ที่จะสื่อคือ อย่าพยายามเป็นคนอื่นเพราะกระแสสังคมต้องการแบบนั้นจนละเลยความเป็นตัวเอง

แล้วทำให้ตัวเองและคนรอบข้างเจ็บช้ำ  คนเขาชอบคนรวย อย่าพยายามรวยด้วยแค่วัตถุภายนอก

ชีวิตพอเพียงจากภายใน

งงไหม? พิมพ์ไปงงเอง

เรียนรู้

ความรู้คือทุกสิ่ง
คุณไม่จำเป็นต้องบอกทุกคนในสิ่งที่รู้ทุกเรื่อง
เก็บเกี่ยวให้มาก กระจายให้เป็นประโยชน์
เลือกที่จะพูดน้อยๆ เรียนรู้มากๆ ในทุกๆเรื่อง
ในเรื่องที่เขาอื่นกล่าวว่าไร้สาระ แสดงว่าเขามองไม่เห็นสาระของมัน ทุกเรื่องมีประโยชน์ในตัวมัน อย่าดูถูกความคิดคนอื่นด้วยวัยวุฒิ ดูที่เจตนา บริบทของมันมีองค์ประกอบหลายอย่าง วัย ความคิด เจตนา

ปล. นี้คือความคิดเห็นส่วนตัวในพื้นที่ส่วนตัว ถ้าจะมาแย้งแบบนอนเซนส์ กรุณาไปหาบล็อคส่วนตัว แล้วแสดงความคิดเห็นตัวเองซะ
Sent from my BlackBerry® by dtac.

ขอบคุณที่ได้เกิดเป็นลูกของพ่อหลวง โชคดีที่เกิดมาเป็นคนไทย

ตามปรกติแล้ว จะพยายามไปถวายพระพรให้พ่อหลวง ทุกภาคเรียนการศึกษา
วันนี้ก็เป็นวันหนึ่งที่จะตั้งใจไปถวายพระพร
แต่ด้วยการจราจรที่ติดขัด นั่งรถมาเกือบ 2 ชั่วโมง จึงทำให้ไปไม่ทันลงนามตอน 6 โมงเย็น
จึงทำได้แค่เพียง กราบพระบรมฉายาลักษณ์เท่านั้น ตอนขึ้นไปกราบได้ไปนั่งข้างๆยายคนหนึ่ง ยายเป็นคนตัวเล็กๆ ใส่เสื้อสีชมพู มีตราสัญลักษณ์ของพ่อ ยายถือพวงมาลัยไปกราบด้วย ภาพนี้มันทำให้เราเห็นถึงความอบอุ่นใจ
ตอนจะกลับ ยายได้ถามว่า หนูได้มาลงนามทันไหม เขาปิดตอน 6 โมง คราวหน้าจะได้มาทัน และยามได้บอกว่า ฝากยายลงนามให้ไหม จดชื่อนามสกุลมาเยอะๆเลย ยายจะเขียนให้ ชื่อที่บ้านเอามาหมดเลย เพราะพ่ออ่านทุกตัวอักษร พ่อจะได้ชื่นใจ
เมื่อกี้ยายก็ให้คนที่มาลงนามไม่ทันฝากยาย
คุยกับยายไปเรื่อยๆ จึงได้รูปว่า ยายมาทุกวัน ยายจะนำพวงมาลัยมากราบ เมื่อก่อนบ้านยายอยู่สำโรง ใช้เวลาเดินทาง 3-4 ชั่วโมง ยายกลัวว่ายายจะมาไม่ทัน ยายเลยย้ายบ้านมาอยู่ใกล้ๆแถวนี้ ยายจะได้มาศิริราชง่ายๆ ยายไม่รู้จะทำอะไรให้พ่อได้เยอะกว่านี้ ยายแค่ทำสิ่งเล็กๆ ที่ยายทำได้ มากราบพ่อทุกวัน สวดมนต์ถวายพระพร
ก่อนจะกลับ ยายบอกขอที่อยู่ ยายจะส่งพระราชดำรัสของพ่อ เอกสารพระมหากษัตริย์ยอดกตัญญูไปให้แบ่งกันอ่าน ยายไม่ได้คิดค่าอะไร ยายแค่อยากให้หลายๆคนได้อ่านเรื่องราวของพ่อ
จากสิ่งที่ได้พบมา การกระทำเล็กๆของยายคนหนึ่ง แต่หัวใจยายยิ่งใหญ่เกินที่จะวัดได้ ทุกๆครั้งที่ได้มีโอกาสไปถวายพระพร จะได้เจอเรื่องดีๆเสมอ สิ่งเหล่านี้ ถ้าเราไม่ได้เป็นลูกของพ่อ อยู่บนผืนแผ่นดินไทย เราจะได้รู้สึกถึงความปลื้มปิติ ลูกของพ่อแบ่งปันแก่กัน ความรักที่เรามีต่อพระมหากษัตริย์ ไม่มีประเทศใดมาเปรียบเทียบได้

อีกกี่สิบชาติเราจะมีบุญได้อยู่บนแผ่นดินของพระมหากษัตริย์ที่เปี่ยมล้นไปด้วยความกรุณาต่อราษฎร
ความรู้สึกของลูกที่มีต่อพ่อ มันเต็มหัวใจไปด้วยความรักและความเทิดทูน พ่อเหนื่อยมาตลอด 60 กว่าปี เพื่อลูกของพ่อ แผ่นดินนี้เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อของพ่อ ขอบคุณนะคะที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย ภายใต้ร่มเงาของพ่อหลวง

ทรงพระเจริญ
Sent from my BlackBerry® by dtac.

เสียงดัง

การกระทำมักจะเสียงดังกว่าคำพูด ...มันจริงเหรอ

เหตุการณ์บ้านเมืองที่ผ่านมา ไม่ว่าเรื่องอะไรที่ผ่านมา

มันกลายเป็นว่ายิ่งคุณเสียงดัง คุณยิ่งมีพื้นที่มาก คนที่ใช้การกระทำมันเลยไม่ดัง

เสียงดัง คุณก็จะด่าเขาได้ว่า เขาไม่ทำอะไร แต่เขาเลือกที่จะไม่เสียงดัง ไม่ใช่ไม่ทำ

สังคมนี้กลายเป็นสังคมที่ใช้เสียงมากกว่าการกระทำไปแล้ว (การกระทำที่ดีด้วย)

เอาง่ายๆนะคะ กูเบื่อ พวกดังแต่เสียง ดังแล้วด่าคนอื่นได้ คนอื่นเสียงดังบ้างก้ว่าเขาสร้างภาพ


กูเกลียดพวกเสียงดังแล้วคิดว่าคนอื่นไม่ทำอะไร ทั้งๆที่เขาทำ แต่ไม่พูด



กูเบื่อค่ะ

ปล. ไม่ต้องมาปัญญาอ่อนที่ entry นี้ รำคาญ