การสร้างเรื่องลวงบังตาขึ้นมา เพื่อให้คนในสังคมชื่นชมเขาในแบบที่เขาสร้างขึ้น
เมื่อเราย้อนมอง มันเหนื่อยนะ แต่เราไม่มีสิทธิที่จะไปบอกว่าเขาผิด
มันเป็นสิ่งที่เขาเลือกจะเป็น สิ่งที่สะท้อนออกมาคือ ความสุขในสิ่งที่เขามีมันไม่ยั่งยืน
เมื่อเขาไม่ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น
หลักนี้มันใกล้เคียงกับหลักของการใช้ชีวิต เมื่อคุณถูกกระแสข้างนอกทำให้คุณรู้สึกว่าคุณต้องตามมันไป
เพื่อการยอมรับ มันไม่ต่างอะไรกับการใช้ชีวิตในระบอบของทุนนิยม(Capialism) หรือความเป็นการพัฒนาแบบทันสมัย(Modernization) สิ่งพวกนี้มันเป็นสิ่งที่ชี้ความเป็นประชาธิปไตยว่าคุณมีสิทธิที่อยู่ได้ แต่..มีเงินเป็นตัวกำกับ ตลาดมายังไง คุณก็ต้องตามมันไป มันยากเหมือนกันนะ ที่จะมีความสุขโดยที่ไม่ถูกกระแสพัดผ่านไป ความเป็นประชาธิปไตยมันเป็นดาบสองคม เราควรอยู่ตรงกลางอย่างเข้าใจ
ยอมรับความเป็นตัวเอง แต่อย่าเพิกเฉยต่อกระแสสังคม มันไม่ได้ทำให้เรารวยขึ้น แต่สิ่งที่เราได้คือ
รวยขึ้นที่จิตใจ เมื่อคุณรู้สึกพอ ความสุขที่มาจากใจจึงสำคัญกว่าความสุขจากวัตถุ
ที่จะสื่อคือ อย่าพยายามเป็นคนอื่นเพราะกระแสสังคมต้องการแบบนั้นจนละเลยความเป็นตัวเอง
แล้วทำให้ตัวเองและคนรอบข้างเจ็บช้ำ คนเขาชอบคนรวย อย่าพยายามรวยด้วยแค่วัตถุภายนอก
ชีวิตพอเพียงจากภายใน
No comments:
Post a Comment